جنبش
زنان متحد
جنبش کارگری
زنان
آرزم
(آورد
رهایی زنان و
مردان)
شرایط
دهشتناک
زندگی در
ایران برای
کمتر کسی قابل
تحمل است.
روند
فاجعه بار
بحران اقتصادی
- اجتماعی
سریعتر از
برآوردهای
آماری
میتازد و
پیش میرود. بحران
فقر، گرسنگی،
بیکاری و تورم
چنان سرسامآور
شده که مهرههای
درون حاکمیت
هم هشدار از
شورشهای
اجتماعی میدهند. شورشهایی
که با دیماه
و آبانماه قابل
مقایسه
نخواهد بود.
درچنین
فضایی به وضوح
میتوان دید
که تمامی
نهادهای قدرت
با انواع و اقسام
ترفندهای
قانونی و
غیرقانوی که
الهام گرفته
از
سیاستهای
نئولیبرالیسم و
سرمایهداری
جهانی است،
مزدبگیران را
در بدترین و
متزلزلترین
موقعیت، چه به
لحاظ قرارداد
استخدام و چه به
لحاظ سطح
دستمزدها و
بیمه قرار
دادهاند.
بیش از
٥٠ روز از
پایداری
تاریخی
کارگران هفت تپه
میگذرد. ٥٠
روزی که به
مقیاس زمان و
رادیکالیسمِ
سطح مطالبات در جنبش
کارگری ایران
تاریخی خواهد
شد.
مبارزهای
که در گرمای
غیر قابل تحمل
و خطر ابتلا
به کرونا، با
تکیه به
همبستگی
کارگران،
بنیان خصوصیسازی
و غارت اموال
عمومی را هدف
قرار داده است.
حاکمیت که
همواره پاسخی
به جز تهدید و دستگیری
و اخراج
نمیشناسد
در تقابل با
این همبستگی از یافتن
راهی برای
فرار عاجز
مانده بود که
ناگهان با اعتصاب
و اعتراض در
چندین
مرکز مهم
تولیدی نفتی و
گازی مواجه
شد. کارگران
پالايشگاههای
نفت آبادان،
نفت سنگین
قشم،
پارسیان، پتروشیمی
لامرد،
پالايشگاه
گاز فازهای ٢٢
تا ٢٤ پارس
جنوبی کنگان و
متعاقب آن مراکز
دیگری از جمله
پالایشگاه دست از
کارکشیدند.
مطالبات
کارگران بی
تردید برای
آنان مساله مرگ
و زندگی است. مزدهایی
که پرداخت نمیشود،
قرادادهایی
که کم از
تحمیل
بردهداری
نیست، کار
طاقتفرسا در
بدترین شرایط
آب و هوایی و با ریسک
بالای ابتلا
به کرونا،
مسکن و غذای
نامناسب و
تحقیر آمیز. مبارزه
کنونی
کارگران،
پرستاران،
رانندگان و
دیگر اقشار مزدبگیر
برای
ارتقای «سطح
معیشت» نیست، در
شرایط کنونی،
مبارزه برای
بقا و
حق حیات است.
کارگران
با در سر
داشتن آرمان
یک جامعه
انسانی، در
شرایط تورم و
تبعیض چنان
زیر فشارند که
اکنون
فقط برای بقا
میجنگند. چرا
که
حرمت
و جایگاه ٩٩
درصدیها
برای یک درصدیهای
حاکم به پشیزی
نمیارزد.
مافیای مسکن،
ارز، کنکور و
حتی سطلهای
زباله، چون
اختاپوسی
هزار سر به
مکیدن خون
تمامی مردم از
جمله کارگران
مشغول است.
در
چنین شرایطی
زنان نیز به
عنوان نیمی از
نیروی کار که
تبعیض و خشونت
این ساختار را
با همه وجود
خود حس میکنند،
آگاهانه و
مسئولانه در
کنار کارگران
و سایر
مزدبگیران قرار
گرفته و از
اعتصاب و
اعتراض آنها
حمایت میکنند،
چرا که رهایی
جامعه بدون
همراهی و
همکاری تمامی
جنبشهای
مترقی و مردمی
امکانپذیر
نیست.
بنابراین ما
نیز به عنوان
بخشی از جنبش
زنان از
اعتصاب و
اعتراض
کارگران هفتتپه،
هپکو، آذرآب و
تمامی مناطق
نفتی و گازی و...
دفاع کرده، از
مطالبات آنان
حمایت میکنیم
و هرگونه تعرض
به آنان را
پیشاپیش
محکوم میکنیم.
زنان
آرزم (آورد
رهایی زنان و
مردان)
١٤
مرداد ١٣٩٩