اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران «راه کارگر»

در باره درگیری های نظامی در کردستان

جنش توده ای و مدنی کردستان در شرایط کنونی به دفاع مسلحانه نیاز ندارد!

در روزها و هفته های اخیر شاهد گسترش درگیری های نظامی در کردستان ایران هستیم.  حزب دمکرات کردستان ایران به رهبری مصطفی هجری می گوید که رزمندگان مسلح این حزب که برای تبلیغ مسلحانه و جوله های سیاسی در شهرها و روستاهای کردستان فعالند، مورد تهاجم جنایت کارانه نیروهای سپاه پاسداران رژیم جمهوری اسلامی قرار گرفته اند. واقعیت این است که حزب دمکرات کردستان بیست سال پس از توقف مبارزه مسلحانه ، یک بار دیگر شرایط را برای اقدامات جدید مهیا دیده است. رهبر این حزب در پیام نوروزی خود تاکید کرد:" حزب دمکرات کردستان ایران این توانایی و پتانسیل را در مردم کردستان ایران می‌بیند و در بسیاری از رویدادهای سالیان گذشته شاهد بروز این توانایی‌ها بوده است، از همین رو، بر این باوریم که می‌توانیم همه با هم نوروز و سال جدید ۱۳۹۵ خورشیدی را به سالی متفاوت از سالیان گذشته و حامل پیام و وعده‌ی امید به رستاخیزی سرفرازانه تبدیل نماییم."

حضور مسلحانه نیروهای حزب دمکرات کردستان ایران، بهانۀ بسیار مساعدی در اختیار سپاه پاسداران رژیم و دستگاه های اطلاعاتی حکومت قرار داده تا سیاست نظامی ـ امنیتی خود در مثلث خونین کردستان، خوزستان و بلوچستان را به شکلی هارتر به اجراء درآورند.  حضور گسترده تر و همه جانبه تر نیروهای سپاه پاسداران در کردستان در پی درگیری های اخیر، این سیاست را به شکل برجسته تری نشان می دهد. این وضعیت با توجه به شرایط  نابسامان عراق و حضور گسترده نیروهای رژیم در سوریه، دست هسته مرکزی قدرت را برای سیاست نظامی ـ امنیتی در منطقه بازتر و برای نیروهای هوادارش توجیه پذیرتر خواهد ساخت.  تمرکز نیرو و تبلیغات گوشخراش نیروهای رژیم در کردستان و حملات وحشیانۀ آنها به مقرهای نیروهای کرد ایرانی  در اقلیم کردستان این را به خوبی نشان می دهد.

گسترش دامنۀ مبارزات مردم ، با هزینه سرانه مبارزه رابطه معکوس دارد  و بنابراین دست زدن به مبارزه مسلحانه در این شرایط می تواند دامنه حرکت ها و تجمعات مردمی را محدود تر سازد. روشن است که شکل مبارزه را نه اپوزیسیون بلکه پوزیسیون یا دولت تحمیل می کند. هنگامی که دولت های استبدادی با سرکوب حقوق و آزادی های سیاسی راه اعتراضات مدنی مردم را مسدود می سازند، ناگزیر اشکال دیگر مبارزه و تحت شرایط معینی مبارزه مسلحانه و قیام های مسلحانه توده ای برای براندازی استبداد ناگزیر می شوند. از این روست که هیچ نیروی انقلابی نمی تواند مخالف مبارزه مسلحانه به عنوان یکی از اشکال مبارزه علیه رژیم های دیکتاتوری تا دندان مسلح باشد. فراموش نکنیم که قیام مسلحانه علیه ظلم واستبداد یکی از مبانی حقوق بشر برای دست یابی به آزادی و رهائی است. تاریخ بشریت شاهد قیام های بی شمار مسلحانه توده های ستمدیده علیه بهره کشی، ستم و استبداد بوده است. 

با این حال نباید از یاد برد که اقدامات مسلحانه فقط در شرائطی میتوانند موثر باشند که اولاً، با شرکت و پشتیبانی عظیم توده های کارگر و زحمتکش همراه باشند. ثانیاً، تعادل قوا و شرایط حاکم بر مبارزه، رشد، گسترش و بلوغ این شکل از مبارزه را تامین کند. درصورت فقدان شرایط ذکر شده، مبارزه مسلحانه جدا از توده می تواند بهانه و فرصت به دست حاکمان زورگو بدهد و ضربات جبران ناپذیری به جنبش توده ای وارد سازد. اقدام ماجراجویانه و تظاهرات مسلحانه سازمان مجاهدین در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ که کل جنبش انقلابی را زیر ضربه برد  و عملآ بهترین بهانه را به رژیم سرکوبگر اسلامی برای تهاجم همه جانبه تر به همه دستاوردهای انقلابی مردم داد و یا اقدام پ.ک.ک در شروع مقاومت مسلحانه پس از انتخابات هفتم ژوئن سال گذشته  در ترکیه بهانه و فرصتی را که رجب طیب اردوغان می خواست برای او فراهم ساخت و جبنش مدنی مردم کرد و ترکیه را زیر فشار سنگین قرار داد؛ نمونه هائی از اقدامات مسلحانه جدا از توده و بی توجه به شرایط سیاسی مناسب است که بیش از آن که کمکی به جنبش های توده ای و مردمی کرده باشند، سد راه آنها شده و امکانات دشمن برای تهاجم همه جانبه تر را فراهم آورده اند. اما در شرایطی دیگر، مقاومت مسلحانه در کردستان سوریه ( روژاوا) با توجه به شرایط موجود در آن کشور، دستاوردهای گسترده ای برای مردم آن دیار و کل منطقه  داشته است. این نمونه ها نشان می دهد که مبارزه مسلحانه، اگر در شرایط مناسب و ضرورت های مبارزاتی بکار گرفته شود، می تواند دستاوردهای مهمی در پی داشته باشد و اگر در شرایط نامناسب اتخاذ شود، می تواند نتایج فاجعه باری بر جنبش مردمی تحمیل سازد.

مبارزات مدنی مردم کردستان ایران در سال های اخیر، از رشد چشمگیری برخوردار بوده ؛ به گونه ای که این بخش از کشور به یکی از مناطق بسیار مساعد برای مبارزه توده ای  و مدنی تبدیل شده  است. اعتصاب عمومی، اعتصابات توده ای گسترده  به خاطر کشته شدن یک کارمند هتل در مهاباد توسط یک فرد امنیتی، شرکت وسیع معلمان کردستان در هشت دوره اعتصابات سراسری معلمان کشور، برگزاری توده ای مراسم اول ماه مه ( که در دیگر نقاط کشور عملاً بسیار دشوار و پرهزینه است)، وجود تشکل های کارگری رزمنده و سایر تشکل های مردمی و مدنی در شهرها، شرایط بسیار مساعدی را برای سازمان یابی توده ای به وجود آورده است. در این شرایط به شدت مناسب برای گسترش فعالیت های مدنی و توده ای،  شروع مبارزه مسلحانه درکردستان،  هم به خاطر فقدان حمایت توده ای و هم به خاطر فقدان تعادل قوای لازم برای ارتقاء این شکل از مبارزه و توده ای کردن آن، نه تنها صدمات و لطمات عظیمی به جنبش توده ای در کردستان وارد خواهد آورد، بلکه پیوندهای محکم ایجاد شده میان جنبش توده ای و مدنی کردستان با  مبارزات مدنی مردم دیگر بخش های کشور را نیز به زیر ضرب خواهد برد.

نیروهای کرد ایرانی که  اکنون از شرایط مساعدی که اقلیم کردستان برای آن ها ایجاد کرده، برخوردارند، می توانند از این امکانات به عنوان پشتیبانی و تقویت مبارزه سیاسی و توده ای در کردستان ایران بهره جویند. در شرایط کنونی کشیده شدن به  مبارزه مسلحانه با هر دلیل و انگیزه ای که صورت گرفته باشد، فشار رژیم  جمهوری اسلامی بر مردم کردستان را افزایش خواهد داد و با تحمیل فشار این رژیم جنایتکار در اقلیم کردستان، ممکن است فرصت های موجود برای نیروهای کرد هم بیش از پیش محدود گردد و امکانات پشتیبانی نیز از میان برود.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

چهارشنبه ۹ تير ۱۳۹۵ برابر با ۲۹ ژوئن ۲۰۱۶