اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

پیرامون واکنش ها به نتایج انتخابات ۲۹ اردیهشت ۹۶

ضرورت دفاع از آزادی های سیاسی ، حتی برای مخالفان مان

 یکی از نقدترین پیآمدهای انتخابات ۲۹ اردیهشت ۱۳۹۶ این بوده که عده ای از مخالفان و موافقان شرکت در انتخابات  به جان هم افتاده اند و یکدیگر را به انواع اتهامات می آزارند و شرکت یا عدم شرکت در انتخابات را نشانه بی اعتنایی (وگاهی حتی خیانت) به سرنوشت کشور قلمداد می کنند. از نظر ما (همان طور که همیشه اعلام کرده ایم) انتخابات در جمهوری اسلامی نه نشان دهندۀ پذیرش اصل حاکمیت مردم است و نه قانوناً می تواند محدود کنندۀ اختیارات نیمه خدایی ولی فقیه باشد ، بلکه کارکرد اصلی آن پوشاندن استبداد هولناکی است که ولایت مطلقه فقیه نام دارد. حالا نیز با تأکید مجدد بر این موضع شناخته شده سازمان ، لازم می دانیم چند نکته را در باره مناقشات اخیر میان مخالفان و موافقان شرکت در انتخابات اخیر یادآوری کنیم:

یک - انتخابات ۲۹ اردیبهشت ۹۶ بی تردید تودهنی محکمی بود به اصل ولایت فقیه و شخص ولی فقیه ؛ و علیرغم همه تدابیر لازم برای "مهندسی معقول و منطقی" از طرف دستگاه ولایت ، عملاً تراز نامۀ ورشکستگی همه جانبه جمهوری اسلامی در ۳۸ سال گذشته را به نمایش گذاشت ، آن هم از زبان خودِ نامزدهای تأیید صلاحیت شده از طرف "شورای نگهبان".

دو - با توجه به نتیجه انتخابات و همه شواهد غیر قابل انکار ، با قاطعیت می توان گفت که اکثریت بزرگ شرکت کنندگان در انتخابات با نیت مقابله با تاخت و تازهای دستگاه ولایت به پای صندوق های رأی رفتند و بنابراین رأی شان ، بیش از هر چیز ، به معنای اعتراض به ولایت فقیه بود. به عبارت دیگر ،  اکثریت شرکت کنندگان در انتخابات ، با منطقی دیگر ، می خواستند همان کاری را بکنند  که اکثریت تحریم کنندگان انتخابات در پی اش بودند. و اگر این ارزیابی درست باشد ، باید نتیجه بگیریم که اکثریت مخالفان و موافقان شرکت در انتخابات (علیرغم تفاوت در رویکردشان نسبت به انتخابات) در برابر ولایت فقیه قرار دارند ، نه درکنار آن.

سه - به یاد داشته باشیم که شرکت در انتخابات یا تحریم آن ، حتی در بدترین دیکتاتوری ها ، معمولاً یک اقدام سیاسی تاکتیکی است ؛ و هر اقدام تاکتیکی (بنا به تعریف) باید با توجه به شرایط مشخص اتخاذ شود ، نه از طریق استنتاج از اصول فکری یا ملاحظات عمومی استراتژیک. همچنین فراموش نکنیم که تبدیل اختلافات تاکتیکی به اصول فرقه ای ، به منطق و پیش شرط های پیکارهای توده ای برای آزادی ، دموکراسی و سوسیالیسم آسیب می زند. در ایران امروز ، بیزاری اکثریت قاطع مردم از نظام ولایت فقیه عریان تر از آن است که قابل انکار باشد ؛ بنابراین شرکت اکثریت مردم در انتخابات اخیر را نباید به معنای توهم آنها به جمهوری اسلامی تعبیر کرد. چنین تعبیری (خواه ناخواه) به مرعوب شدگی در مقابل جمهوری اسلامی و بی اعتنایی به ظرفیت های بی کران و هم اکنون مشهود مردم در مقابله با این رژیم جهنمی می انجامد. شرکت اکثریت مردم در انتخابات اخیر بیان یک عینیت اجتماعی است ؛ در مقابل عینیت اجتماعی نامطلوب ، بی تردید ، نباید زانو بزنیم ، اما برای تغییر آن ، باید به جای لعن و نفرین ، علل وجودی اش را بشناسیم. در هر حال فراموش نکنیم که هر  تغییر ساختاری معطوف به آزادی ، دموکراسی و سوسیالیسم تنها و تنها به دست همین مردم و جنبش مستقل خودِ آنان دست یافتنی است.

چهار - وجود جریان های سیاسی گوناگون و انتقاد آنها از نظرات و مواضع یک دیگر ، یکی از پیش شرط های حیاتی رهایی از دیکتاتوری و بی حقی و تاریکی است ؛ اما مخالفت با جریان های رقیب نباید در جهت محدود کردن آزادی و حق موجودیت آنها پیش برود. مبارزه برای آزادی به معنای مبارزه برای آزادی موافقان "من" نیست ؛ آزادی خواهی یعنی دفاع از آزادی های همگانی  ، حتی برای مخالفان "من". تنها از این طریق است که می توان به بیداری و آگاهی عمومی مردم کمک کرد و به رهایی از چنگال این رژیم جهنمی امیدوار بود. فراموش نباید کرد که "جنبش مستقل اکثریت عظیم برای اکثریت عظیم" فقط به صورت رنگین کمانی از جریان های سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی گوناگون می تواند پا بگیرد و پایدار بماند.       

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی؛ زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

دوشنبه ۸ خرداد ۱۳۹۶ برابر با ۲۹ می ۲۰۱۷